نقش سرمایه فکری در افزایش کارآیی منابع انسانی کاربری‌های آموزشی در عرصه مدیریت شهری (مطالعه موردی استان گیلان)

هرچند سرمایه فکری از موضوعات جدیدی است که در سال‌های اخیر در محافل علمی جهان و نیز در کشورمان ایران مطرح شده، اما اهمیت آن به حدی است که امروزه میزان موفقیت هر مجموعه مدیریتی به مدیریت این منبع نامشهود وابستگی پیدا کرده است، از طرف دیگر در عصر جدید، این موضوع کاملاً بدیهی است که مدیریت شهری فقط محدود به عملکرد شهرداری‌ها و شوراهای شهر نمی‌باشد، بلکه کلیه سازمان‌ها، ادارات و مجموعه های شهری که به نحوی بر شهر و شهروندان تأثیر گذارند، در حیطه سیستم مدیریت شهری قرار می‌گیرند. این تحقیق در پی آن است، نقش سرمایه فکری در افزایش کارایی منابع انسانی کاربری‌های آموزشی را مورد بررسی قرار دهد. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و جامعه آماری این پژوهش نیز کارکنان و اعضای هیئت علمی دانشگاه های پیام نور استان گیلان (به عنوان یکی از مهم‌ترین کاربری‌های آموزشی) و تعداد نمونه‌ها نیز بر اساس روش نمونه گیری گروهی 112 نفر بوده است. برای پاسخ به سؤالات تحقیق نیز از آزمون پیرسون و تحلیل رگرسیونی استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که بین سرمایه فکری و نیز ابعاد مختلف آن (سرمایه های انسانی، ساختاری و رابطه ای) با کارایی منابع انسانی، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر با افزایش یا کاهش سرمایه فکری و ابعاد مختلف آن، میزان کارایی منابع انسانی کاربری‌های آموزشی نیز به ترتیب افزایش یا کاهش می‌یابد.